Αν θελεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα παψεις ουτε στιγμή να αγωνίζεσαι, για την Ειρήνη και για το Δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,τα χείλη σου θα ματτώσουν απ τις φωνές,
το πρόσωπο σου θα ματτώσει απο τις σφαίρες.ΜΑ ΟΥΤΕ ΒΉΜΑ ΠΙΣΩ!Κάθε κραυγή σου,
μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπιλων,κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε. Μην ξεχαστείς ούτε στιγμή!Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια.
Αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται,την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες.
Μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμμα,αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στις νύχτες του πολέμου!
Έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς,εκατομμύρια Ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ' τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρο, Δεν έχεις καιρο για τον εαυτό σου.
Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος...Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος,
μπορεί να χρειαστεί να αφήσεις την μάνα σου την αγαπημένη,ή το παιδί σου.
Δεν θα δυστάσεις.Θα απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου,
θα απαρνηθείς την βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι,για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δεν θα διλιάσεις,κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω... είναι όμορφο να ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,να κοιτάς ενα άστρο, να ονειρεύεσαι.
Είναι όμορφο, σκυμμένος πάνω απο το κόκκινο στόμα της αγάπης σου,
να ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ, πρέπει να τα αποχαιρετήσεις όλα αυτά.Και να ξεκινήσεις, γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος,
Για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,Για όλα τα άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα.
Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος...Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος,
Μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή,για 20 ή και περισσότερα χρόνια.
Μα ΕΣΎ και μέσα στη φυλακή,θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,την μάνα σου και τον κόσμο!
Εσύ και μέσα στο τετραγωνικό μέτρο του κενού σου,θα συνεχίζεις τον δρόμο σου πάνω στην Γη!
Κι όταν μέσα στην απέραντη σιωπή την νύχτα,θα χτυπάς τον τοίχο του κενού σου με το δάχτυλο!
Απ' το άλλο μέρος του τοίχου θα απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου κι να ασπρίζουν τα μαλλιά σου, δεν θα γερνάς!
Εσυ και μέσ' τη φυλακή, κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι, πιο νέος,αφού όλο και νέοι αγώνες θα αρχίζουνε στον κόσμο.
Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος...Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος,
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδίποτε πρωινό!
αποβραδής στην απομόνοση θα γράψεις ένα μεγάλο, τριφερό γράμμα στη μάνα σου.
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τα αρχικά του ονόματος σου,και μιά λέξη...
ΕΙΡΉΝΗ!
Σαν να 'γραφές, όλη την ιστορία της ζωής σου.Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδίποτε πρωινό.
Να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξι ντουφέκια,σαν να στεκόσουνα μπροστά στο ολάκερο μέλλον!
Να μπορείς απάνω απο την ωμοβροντή που σε σκοτώνει,
εσύ, να ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων,που τραγουδώντας πολεμάνε για την Ειρήνη!
Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου